Zaskórniki, nazywane inaczej wągrami, to ciemne lub białe grudki, które powstają z obumarłych komórek naskórka oraz wydzieliny gruczołów łojowych na twarzy i ciele. Są one typową zmianą, występującą w przebiegu jednej z najczęściej diagnozowanych chorób skóry - trądziku. Mogą wystąpić w każdym wieku, choć najczęściej pojawiają się w okresie pokwitania.
Rozszerzone pory i zaskórniki stanowią charakterystyczne cechy skóry przetłuszczającej się. Te nieestetyczne pojawiające się na skórze wykwity powstają przeważnie w tzw. okolicach łojotokowych, czyli na twarzy, klatce piersiowej oraz plecach.
Na twarzy zaskórniki pojawiają się głównie w trzech miejscach: na brodzie, czole i nosie, czyli fragmentach skóry twarzy nazywanych strefą T. Jednakże w rzadszych przypadkach powstają one również na policzkach, dekolcie, ramionach i plecach, a nawet w uszach.
Jedną z przyczyn powstawania zaskórników jest skłonność do niewłaściwej keratynizacji, inaczej zwanej nadmiernym rogowaceniem naskórka. Cecha ta związana jest z migracją komórek skóry. Przesuwają się one bowiem od jej najgłębszej warstwy w stronę powierzchni, wypychając martwą tkankę, tworzącą zrogowaciałą warstwę nieprzepuszczającą wody, a z czasem ulegają złuszczeniu, zastępując stare komórki skóry nowymi.
Proces ten ma charakter stały. Jego pełny cykl trwa około dwudziestu ośmiu dni. Kiedy następują w nim zaburzenia, skóra robi się szorstka i skłonna do pojawiania się krostek. Dodatkowo poprzez zaburzone rogowacenie ściany mieszki mają zwiększoną przepuszczalność, co umożliwia szybsze namnażanie się bakterii Propionibacterium acnes, odpowiedzialnych za powstawanie trądziku młodzieńczego.
