Farbowane włosy – jak o nie dbać?

Pielęgnacja włosów farbowanych tak naprawdę zaczyna się już na etapie przygotowań do zmian. Szczególnie istotny jest wybór preparatu wykorzystywanego do zabiegu koloryzacji. Można podzielić je m.in. ze względu na rodzaj dokonywanej zmiany:

• trwała (permanentna) – tego typu środki zapewniają stały rezultat, przenikając w głąb struktury włosa. Pigment przedostaje się wprost do warstwy korowej, co sprawia, że innym sposobem niż obcięcie włosów czy kolejna zmiana koloru (również przy pomocy farby trwalej) nie da się owego efektu zmienić. Co ważne, wśród farb stałych są także rozjaśniacze, które utleniają melaninę (naturalny barwnik włosa). Jeśli chodzi o skład, tego typu produkty często mają w sobie amoniak oraz oksydanty (zwykle nadtlenek wodoru);
• półtrwała (tymczasowa, semi permanentna) – w tym przypadku nie dochodzi do wniknięcia pigmentu do głębszych warstw włosa. Osiada on na powierzchni, co nieodłącznie wiąże się ze stopniowym spłukiwaniem. Tego typu koloryzacja utrzymuje się przez określoną liczbę myć, zwykle od kilku do nawet ponad dwudziestu. Co istotne, farby półtrwałe nie zawierają w sobie amoniaku lub są to minimalne ilości (podobnie dotyczy to nadtlenku wodoru). Co jest kolejnym plusem, nieraz pojawiają się w nich dodatkowe substancje odżywcze, które pomagają zadbać nie tylko o nowy kolor, lecz także generalną kondycję włosów;
• nietrwała – tego typu preparaty występują pod różną postacią: szamponów (tzw. szamponetek), masek lub pianek koloryzujących, a także płukanek. Dają chwilowy efekt, zwykle trwający tylko do pierwszego mycia. Wszystko dlatego, że pigment, który stanowi ich podstawę, ulega rozpuszczeniu w wodzie. Są to produkty najmniej inwazyjne.

Co istotne, środki koloryzujące można podzielić także ze względu na skład, co przekłada się również na sposób ich oddziaływania na włosy. Do najpopularniejszych należą produkty bazujące na barwnikach:

• roślinnych – zawierają znaczną część składników naturalnych, np. proteiny, olej arganowy czy określone kwasy owocowe. Składniki barwiące są zaś pozyskiwane z roślinnych ekstraktów, np. z rumianku, lawsonii bezbronnej, liści orzecha włoskiego czy kasztanowca. Naturalnymi barwnikami są także: henna, galasy oraz indygo (inaczej basma lub reng). Nie posiadają w składzie np. amoniaku czy silikonów. Jednocześnie są jednak mniej skuteczne, tzn. barwniki roślinne pozwalają na zmianę koloru maksymalnie o dwa, rzadko trzy tony;
• syntetyczne – bazują zazwyczaj na dwóch preparatach, które miesza się ze sobą przed samym użyciem. Pierwszy to barwnik połączony z substancją alkalizującą, a drugi – oksydant, np. wspomniany już nadtlenek wodoru, który niewątpliwie jest najpopularniejszym tego typu składnikiem (jest to woda utleniona o różnym stężeniu). Oksydant utlenia pochodzący z pierwszego preparatu barwnik, który dzięki temu zyskuje pożądany kolor. Co ważne, środek alkalizujący oddziałuje na płaszcz lipidowy, rozpuszczając go i otwierając łuski włosa. To właśnie dzięki temu farba może wniknąć głęboko w jego strukturę, lecz jednocześnie sprawia, że włosy po farbowaniu stają się szorstkie, suche, porowate i łamliwe.